karman çorman olduğu bazılarımızın
doğru
allak bullak oluyoruz bazen de
evet
allak bullak ediyoruz
apar topar gitmek istiyoruz
kimi zaman da kaçarak
azar azar
artıyoruz
savrulan her yaprağa çünkü
her mevsim sonbahar…
her geçen gün ağırlaşıyor bavulum da
eşyalarım ortalığa saçılıyor
gidemiyorum…
her gece bir parçamı daha koyuyorum çantama
eksik uykularıma inat
-her patikada hemen kaybolarak-
ve her yol da biraz daha kestirmeden uzak
korkuyorum…
cesaret;
yolu yalnız yürümek
-ne ala-
emek
esaret içinse
ellerim küçük hala
savrulan her yaprağa çünkü
her mevsim sonbahar…
inanması zor yine de beyaz
oysa senin gözlerinde
pırıl pırıl ayaz
-rüzgârdandır-
içimde deli gibi yönünü arıyor şimdi
bulamayınca da çarpıyor gönlüme
tuttuğu elimi bırakıyor
farkındayım
çırpınıyor çırpınıyor...
sağır duvarlar gibi gözlerime vuruyor sonra kendini
kör ediyor perde perde
savrulan her yaprağa çünkü
her mevsim sonbahar…
bekliyor seni acıtan yanlarıyla
ana rahminde ölen aşklarıyla
alacaklı bir rüzgâr
acı tanları yalnız karşılayacağını duyarak
acı kök tadına dayanarak
bak ağzına bal çalınmış zamanın da
duy-arak, dayan-arak, tat-arak
hep aynıya katlanarak
eriyor azar azar
savrulan her yaprağa çünkü
her mevsim sonbahar…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder