Ellerindeki çizgilerin derinliğinde kaybolmak vardı şimdi
Bakma sen dün öyle konuştuğuma..
Yıllardır düşünüyorum niye diye
Bedeli ödüyorum sen yorulma
Onu bunu bırak şimdi
Ben özledim sesini
Dağılan yanlarımı bavuluma doldurup giderken bana ‘gitme!’ diyemeyişini
Dilinin tutsaklığını
Ben özledim sessizliğini
Çok erkendi..
Küçük defterim bile kumdan bir resim gibi dağıldı
İçindekiler beton gibi katı
Beni öyle beton gibi kaskatı bırakışını özledim
Nefesime yapışan son cümlemdi beni çözecek..
‘Bi daha öp beni’ dedim, öpmedin
Yutkundum son nefes sandığımı
Tekrarlanan soluğuma kızdım
İçimde kalmadı desem yalan olur
Yalanlarını özledim
İnan seni o kadar özlemedim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder