BİLSEYDİM KENDİME SÖYLEMEZDİM

Ellerindeki çizgilerin derinliğinde kaybolmak vardı şimdi

Bakma sen dün öyle konuştuğuma..

Yıllardır düşünüyorum niye diye

Bedeli ödüyorum sen yorulma

Onu bunu bırak şimdi

Ben özledim sesini

Dağılan yanlarımı bavuluma doldurup giderken bana ‘gitme!’ diyemeyişini

Dilinin tutsaklığını

Ben özledim sessizliğini

Çok erkendi..

Küçük defterim bile kumdan bir resim gibi dağıldı

İçindekiler beton gibi katı

Beni öyle beton gibi kaskatı bırakışını özledim

Nefesime yapışan son cümlemdi beni çözecek..

‘Bi daha öp beni’ dedim, öpmedin

Yutkundum son nefes sandığımı

Tekrarlanan soluğuma kızdım

İçimde kalmadı desem yalan olur

Yalanlarını özledim

İnan seni o kadar özlemedim..

İKİ KİŞİLİK İNTİHAR

karman çorman olduğu bazılarımızın

doğru

allak bullak oluyoruz bazen de

evet

allak bullak ediyoruz

apar topar gitmek istiyoruz

kimi zaman da kaçarak

azar azar

artıyoruz

savrulan her yaprağa çünkü

her mevsim sonbahar…

her geçen gün ağırlaşıyor bavulum da

eşyalarım ortalığa saçılıyor

gidemiyorum…

her gece bir parçamı daha koyuyorum çantama

eksik uykularıma inat

-her patikada hemen kaybolarak-

ve her yol da biraz daha kestirmeden uzak

korkuyorum…

cesaret;

yolu yalnız yürümek

-ne ala-

emek

esaret içinse

ellerim küçük hala

savrulan her yaprağa çünkü

her mevsim sonbahar…

inanması zor yine de beyaz

oysa senin gözlerinde

pırıl pırıl ayaz

-rüzgârdandır-

içimde deli gibi yönünü arıyor şimdi

bulamayınca da çarpıyor gönlüme

tuttuğu elimi bırakıyor

farkındayım

çırpınıyor çırpınıyor...

sağır duvarlar gibi gözlerime vuruyor sonra kendini

kör ediyor perde perde

savrulan her yaprağa çünkü

her mevsim sonbahar…

bekliyor seni acıtan yanlarıyla

ana rahminde ölen aşklarıyla

alacaklı bir rüzgâr

acı tanları yalnız karşılayacağını duyarak

acı kök tadına dayanarak

bak ağzına bal çalınmış zamanın da

duy-arak, dayan-arak, tat-arak

hep aynıya katlanarak

eriyor azar azar

savrulan her yaprağa çünkü

her mevsim sonbahar…

GEL- GİT

Güne inat gecedeyim

Yanındayım sanki

Yine umursamaz bakışlarına şaşırarak seviyorum seni

Saçma sapan fırtınalar kopuyor içimde

Belki de ilk defa böyle tutarsız sarılıyorum sana

Her an gidercesine hep bir adım yaklaşarak

Kayboluşlar bu yüzden olsa gerek

Hayal meyal hatırlıyorum gitmek istediğim uzakları

Korkutuyor şimdi senle aramıza girince yollar

Hep severdim oysa yolculukları

Korkutuyor gideceğim yerler

Vardığın yerler

Şimdi kapını açsan

Ben içeri girmesem

Neyi kaybedersin

Ben kapıda olsam

Neyin kalır sende

Sen de mi korkuyorsun..

ŞÜPHE

Şüphesiz

 Bir cinayet bu

Kan revan bütün gövdeler

Elim başka bir eli tutamayacak kadar yaralı

                                       -Herkes yalnızdır demiş miydim sana?-

Hatırlamıyorum..

Kusursuz bir cinayet bu

İzlerinden yürüdüm de madem

Neden bu serzeniş

Yok yok

Bambaşka bir cinayet bu

Bulamıyorum

Keskin bir cümle de yok ortada

Ortalığı darma dağınık bırakıp gitmişim

                                      -Hoşça kal demiş miydim sana?-

KAHVE KOKUSU

Keşke burada olsaydın

Neye inandığının önemi olmazdı

Hırçınlaşırdın belki biraz

Ağlardın biliyorum

Sen yoksulluğa karşı hep duyarlıydın

İkinci kez yapma şansın olmaz bazı şeyleri

Bu fırsat bir daha ele geçmez diye kendine yeni özlemler eklemezdin

Bu yüzden köpeğimi hiç gezdirmedin

Beni çok hesaplardın

Hep kalanın olurdu elinde

Sen azla yetinmeyi bilirdin

Keşke burada olsaydın

Neye inanmadığının önemi olmazdı

İçerdin belki biraz

Anlatırdın biliyorum

Sen sessizliğime karşı hep duyarlıydın

Vaktin olmaz bazı yerlerde

Hatıralarının yükü belliydi senin

Mevsimine tutulsan da kendine yeni aldatmalar eklemezdin

Aslında bir gün yeterdi sana ömrünü geçirmen için

Ama vaktin olmaz bazı yerlerde

Yoksun..

Peki nasılsın?

                                                                                                                                                      ( Falco-Jeanny