USUL USUL GİT

unut!  diyorum
unutuyorum
söz dinliyor sefilliğim

fikrim ayaklarıma kapanmış
cezasını hafifletiyor
bedenimi ağırlaştırarak

savrulamıyorum
savuramıyorum
mevsim yazdan yaralı bir çocuk gibi
avutamıyorum
sözünü tutmuyor yüreğim
aklımı zaptedemiyorum
susuyorum

yapraklar oynaşıyor ayaklarımda
kuşlar desen hep gidiyorlar
ben öylece duruyorum
beklemiyorum
azar yemiş gibi
sadece kımıldıyamıyorum

sözünü tutuyor yalnızlığım
kimseye el değmiyorum
yerini beğenmemiş bir menekşe misali
ellerinde olmuyor
gözlerinde yoruluyorum
dizinin dibinde büyüyebilirdim ben
ama sığamıyorum
ne öldürüyorum kendimi
ne yaşadığımı hissettiriryorum

seni de kendime benzetiyorum

rüzgar ellerime kadar geldi
bak yine!
ne savurabiliyorum
ne savrulabiliyorum

İPLER

kadın, 'seni seviyorum..bana beni hatırlatıyorsun'dedi
adam, 'seni seviyorum' dedi, 'bana beni unutturuyorsun...'

aralarındaki uzaklık bir ip gibi düğümlendi
gerildi
çözüldü
uzadı
düğümler çoğaldı
korkuttu
ne kısaldı ne koptu
susturdu
içlerinden geçtiler
yeni bir düğüm eklediler
yordu..
elleri bıraktı
düşleri tuttu
şaşırttı
gözleri kapandı, açıldı
bir sır gibi onları uyuttu
ne kendine yar etti ne başkasına
en başa getirdi
erkendi
zamanı kendine çekti
geçmişin kilitlerini açtı
delirtti
aynı anda çaresizce baktılar birbirlerine
bu duruma bile sevindirdi
aynı yolda değiliz derken
ateş oldu, yaktı
ikisini de dize getirdi

bir yol
gitsen gidilmez
varsan dönülmez
bir yol
gel desen kör
git desen sağır

kadın 'yanımda ol' dedi
adam ' hep yanımda ol..'
bir düğüm çözdü kendini
diğerleri bunu görmedi
geçti..
aynanın karşısında iki yüz kaldı
güzeldi..

KAL

sen yoksun
ben senden yoksun
yokluğunla dolan bir hayatta varlığından endişeli
sevgilerimi idareli kullanıyorum yaşlanmışım sanki
daha iyiye göz açtırmıyor eller
yabancı eller
sen yine de kal
hep bir körebe değil mi yaşam
kal
ben seni hiç bulmam..